ความแตกต่างระหว่างวัยเป็นหนึ่งในปัจจัยสำคัญที่ทำให้เกิดความขัดแย้งระหว่างพ่อแม่และลูก โดยเฉพาะในเรื่องของ “พ่อแม่ขี้บ่น” กับ “ลูกชอบเถียง” การแสดงออกในลักษณะดังกล่าวเป็นผลมาจากความต่างของประสบการณ์ชีวิต, แนวคิด, และมุมมองต่อสถานการณ์ต่าง ๆ ทั้งในชีวิตประจำวันและการตัดสินใจ

 

พ่อแม่ขี้บ่น มักเกิดจากความรักและความห่วงใยต่อลูก พ่อแม่มักจะมีประสบการณ์ชีวิตที่มากกว่า จึงเห็นข้อผิดพลาดหรือความเสี่ยงในสิ่งที่ลูกทำได้ง่ายขึ้น

การบ่นจึงเป็นวิธีหนึ่งในการเตือนให้ระวังและหาทางป้องกันไม่ให้เกิดปัญหา ซึ่งในมุมของพ่อแม่ การบ่นเป็นการแสดงออกถึงความรักและความเป็นห่วง เพราะพวกเขาอยากให้ลูกปลอดภัยและมีชีวิตที่ดี

 

อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างของมุมมองกับลูกที่อยู่ในวัยรุ่นหรือวัยที่เริ่มมีความคิดเป็นของตนเองมักจะมองการบ่นของพ่อแม่ว่าเป็นการควบคุมและการแทรกแซง โดยเฉพาะเมื่อพวกเขารู้สึกว่าพ่อแม่ไม่ได้เข้าใจสิ่งที่พวกเขาต้องการ หรือไม่ได้ให้ความสำคัญกับความคิดและความรู้สึกของพวกเขา

 

ลูกชอบเถียง เป็นการแสดงออกถึงความต้องการของลูกในการยืนยันตนเองและความคิดส่วนตัว ลูกวัยรุ่นหรือวัยผู้ใหญ่ตอนต้นมักเริ่มพัฒนาความคิดแบบเป็นอิสระจากพ่อแม่ การเถียงเป็นวิธีหนึ่งที่พวกเขาใช้ในการสื่อสารว่า “ฉันมีความคิดเห็นของฉันเอง” การเถียงของลูกอาจเกิดจากความรู้สึกว่าพวกเขาอยากได้รับการยอมรับในความคิดและการตัดสินใจของตนเองมากขึ้น การเถียงยังเป็นการแสดงออกถึงการต้องการเสรีภาพและการควบคุมชีวิตของตนเอง

เมื่อทั้งสองฝ่ายมีมุมมองที่แตกต่างกันอย่างชัดเจน ความขัดแย้งจึงเกิดขึ้นได้ง่าย พ่อแม่รู้สึกว่าลูกไม่เชื่อฟังและไม่ยอมรับคำแนะนำ ในขณะที่ลูกกลับมองว่าพ่อแม่ไม่ฟังและไม่เข้าใจความต้องการของตนเอง

 

การแก้ไขความขัดแย้งจากความแตกต่างระหว่างวัย สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการสื่อสารอย่างเปิดเผยและมีความเข้าใจกันระหว่างพ่อแม่และลูก พ่อแม่ควรหาทางสื่อสารให้ลูกเข้าใจว่าการบ่นนั้นมาจากความรักและความห่วงใย ไม่ใช่การควบคุมหรือการบีบบังคับ ในขณะเดียวกัน ลูกก็ควรเรียนรู้ที่จะสื่อสารความคิดและความรู้สึกของตนเองอย่างสงบและสร้างสรรค์ ไม่ใช่ด้วยการเถียงหรือปฏิเสธคำแนะนำของพ่อแม่อย่างดื้อดึง

 

การเปิดพื้นที่ในการสื่อสารที่ทุกฝ่ายสามารถแสดงความคิดเห็นและรับฟังกันอย่างมีเหตุผล จะช่วยลดความขัดแย้งและสร้างความเข้าใจกันมากขึ้น พ่อแม่ควรให้พื้นที่กับลูกในการเรียนรู้จากประสบการณ์ส่วนตัวและทำผิดพลาดบ้าง เพื่อให้พวกเขาเติบโตและพัฒนาความรับผิดชอบของตนเอง ในขณะที่ลูกก็ควรเข้าใจว่าพ่อแม่มีเจตนาดีและอาจมีประสบการณ์ที่สามารถช่วยแนะนำแนวทางที่ดีให้แก่พวกเขาได้

 

สนับสนุนเนื้อหาโดย    หวยดีพลัส